نقش والدین برای فرزندان چیست؟
شاید پرورش فرزندان سالم و صالح وظیفه سختی به نظر بیاید اما آگاهی داشتن به نقش خود به عنوان پدر و مادر و یادگیری تکنیک های رفتار با فرزندان به ما در برقراری ارتباط صحیح و مناسب با آن ها در هرسنی که باشند کمک فراوانی می کند و درست در زمانی که فکرمی کنیم “دیگر نمی دانم چه کنم”، به دادمان می رسند و همه چیز را راحت تر می کنند. اول از همه باید بدانیم نقش والدین در زندگی کودک چیست. مهمترین نقش والدین برای فرزندان عبارتند از:
1. ایجاد محیط پر از مهر و محبت که کودک درآن احساس امنیت کند
2. نظارت بر رشد سالم کودک
3. کمک به کودک برای داشتن تصویر خوب از خود که با پذیرش همیشگی و بدون شرط اواز طرف شما، اهمیت دادن و توجه کردن، احترام گذاشتن و همدردی ، ایجاد یک رابطه ی بزرگ منشانه میان شما و فرزندتان و تشویق او به مستقل بودن درچهارچوب مشخص امکان پذیر می شود.
نقش والدین در برابر فرزندانش چیست؟
تعیین اهداف براساس توانایی های کودک یعنی :
1- از کودک درحد انجام کارهای روزمره انتظار موفقیت داشته باشیم نه بیشتر از آن
2- از کارها و رفتارهای خوب و پیشرفت های هر چند کوچک فرزندمان تقدیر کنیم و از یاآوری نقص ها پرهیز کنیم.
مثلا او را به خاطر این که خودش به تنهایی غذایش را خورده یا بدون کمک ما اتاقش مرتب کرده تشویق کنیم و از گفتن این که “چرا غذاتو تموم نکردی” یا “چرا همه چیز سرجایش نیست” پرهیز کنیم و فقط آن چه را انجام داده یعنی احساس مسئولیت او را ببینیم.
3- انعطاف پذیر باشیم و میان نرمش و سخت گیری تعادل برقرار کنیم. این یعنی بدانیم چه موقع “آری” و چه موقع “نه” بگوییم. از آن جا که “نه” گفتن های بی مورد و بی جا و بدون دلیل درست به تدریج اعتبار آن ها را کم و از بین می برد بهتر است قبل از “نه” گفتن خوب فکر کنید و از قصد کودک مطمئن شوید و دلایل او را بشنوید. اما در این در 3 حالت به کودک خود قاطعانه “نه” بگوییم:
- کاری که انجام می دهد یرای خودش خطرناک باشد
- کاری که انجام می دهد برای دیگری خطرناک باشد
- حریم ها را از بین ببرد
اجازه دهیم کارهایی که کودک خارج از این سه مورد انجام می دهد به کسب تجربه ی او کمک کند. مثلا اگر او می خواهد وسیله ای که به آن علاقه ی زیادی دارد با خود به مهمانی که پر از بچه است ببرد و شما مطمئن هستید که بردن این وسیله باعث می شود به او سخت بگذرد چون برای همه ی بچه ها جالب است ومی خواهند از آن استفاده کنند فقط این موضوع را به کودک خود یادآوری کنید و اگر او توجهی به آن نکرد اجازه دهید این موقعیت را تجربه کند تا دفعات بعد بتواند تصمیم بهتری بگیرد.
در انجام کارها با او مشارکت کنیم:
انجام کارهای مشترک با پدر و مادر به کودک اعتماد به نفس می دهد. پس در فعالیت های او بیشتر از آن چه میل دارید شرکت کنید، مثلا: بیشتر بازی کنید، با هم غذاهای ساده آماده کنید، اتاقش را مرتب کنید، برای چیزهای کوچک با هم تصمیم بگیرید، سفره ی غذا را با هم بچینید ، با هم صبحانه آماده کنید، با هم تصمیم بگیرید چه کادویی برای تولد تهیه کنید، اگر دوستانش به خانه ی شما می آیند با هم وسایل پذیرایی را آماده کنید و …
برای کودک خود الگوی مناسب باشید :
فقط دستور ندهید، فقط راهنمایی نکنید، عمل انجام دهید. منصف باشید، مهربان باشید، نوعدوست باشید، اگر اشتباه کرده اید عذر خواهی کنید. فرقی ندارد طرف عذر خواهی شما چه کسی باشد، مودب باشید، رو راست و صادق باشید،از کسی بدگویی نکنید و …
با کودک خود بازی،خیال پردازی و گفتگو کنید:
از بچگی های خود بگویید، از اشتباهات خنده داری که کرده اید بگویید، ازارتباط خود با والدین تان بگویید، از شکست ها و موفقیت هایتان از برنامه هایی که در آینده با هم خواهید داشت، گاهی خرس و مار و پرنده و توپ شوید و گاهی پدربزرگ و مادربزگ.
تکرار، تکرار، تکرار:
اگر می خواهید چیزی را به کودک خود آموزش دهید که مثلا کاری را انجام دهد یا از انجام رفتاری پرهیز کند از تکرار آن خسته نشوید . آنقدر تکرار کنید تا بدن کودک مانند ذهن او پیام را دریافت کند و انجام عمل را متوقف یا تکرار کند.
بیان مثبت داشته باشید و مثال های مثبت بزنید:
سعی کنید ادبیات گفتاری خود را تغییر دهید و ازگفتن کلماتی که بار منفی دارند به طور جدی پرهیز کنید.
از ” مادرترزا “، مادر روحانی، دعوت شد در تظاهرات ضد جنگ شرکت کند او گفت :” من در تظاهرات صلح شرکت خواهم کرد نه در تظاهرات ضد جنگ”
به کودک خود توجه کنید:
هنگامی که فرزندتان صحبت می کند به او نگاه کنید، اگر در حال انجام کاری هستید که می توانید آن را ادامه ندهید آن را متوقف کنید و به کودک گوش دهید و اگر نمی توانید در آن لحظه انجام آن را متوقف کنید به کودک اعلام کنید و بگویید وقتی آن را تمام کنید آماده ی شنیدن حرف های او هستید. حتما توجه داشته باشید که این زمان خیلی طولانی نشود و در حد 2 یا3 دقیقه باشد.از درآغوش گرفتن و بوسیدن یا نوازش کودک خود دریغ نکنید، آن ها در هرسنی که باشند به توجه و نوازش های شما نیاز دارند زیرا همیشه فرزند شما هستند.
منبع: کتاب وقتی که فرزندان با هوش نمره های کم می گیرند / سیلویا رین /
