فرزند من و اختراعاتش: نقش ما والدین چیست؟!

خیلی چیزها که  ممکنه خیلی هم ساده باشند در سن 2 تا 7 سالگی توسط بچه ها خلق می شوند! اما لطفا از این موضوع  به سادگی نگذرید! همه مخترعین، هنرمندان و نخبه های دنیا لزوما در کودکی شان کار عجیب غریب نکرده اند فقط خلاقیت بخرج داده اند و بیشتر وقت ها هم تشویق شده اند! ما به عنوان پدر و مادر وظیفه داریم خلاقیت و اکتشافات فرزندمان را حمایت کنیم تا اعتماد به نفس، خلاقیت و جسارت او پرورش یابد. اما چطوری؟ در این مطلب به این موضوع بیشتر می پردازیم:

بدون مداخله حضور داشته باشیم

• هنگامی که کودک مشغول خلق کردن است (مثلا در حال نقاشی کردن) نه باید زیاد به او نزدیک نشست زیرا ممکن است از طرف شما احساس مداخله کند و اعتماد به نفس خود را از دست بدهد یا حس کند نمی داند به تنهایی چکار کند. از طرفی هم نباید بیش از حد از او دور نشست زیرا ممکن است کودک فکر کند  پدر یا مادرتوجهی به او ندارند و احساس ضعف در تسلط بر خود کند.
• هیچ شکل بخصوصی از خلاقیت را به او تحمیل نکنید، از تمایلات و علایق خودش استفاده کنید. به این ترتیب به او کمک خواهید کرد تا انگیزه های خودش را پیدا کند.
• سعی کنید به او نشان دهید یک مشکل می تواند راه حل های متفاوتی داشته باشد. از هر فرصتی استفاده کنید تا به فرزندتان نشان دهید روش های مختلفی برای فکر کردن بر اساس فرهنگ کشورش، فرهنگ خانوادگی و… وجود دارد.

زمان

 کودکان برای کشف کردن، تجربه کردن، جستجو کردن و پیدا کردن راه حل، نیاز به زمان دارند که آزادی انتخاب میان یک راه آسان یا ابداع چیزی کاملا مبتکرانه داشته باشند.

لازمه تشویق کودکان به خلاقیت این است که صبور باشیم و برای صرف وقت کمتر، جواب ها را به او نرسانیم! کودک باید زمان کافی برای بدست آوردن جواب ها و راه حل های شخصی خودش داشته باشد که می تواند کاملا متفاوت از چیزی که ما انتظار داریم باشد.

چه وسایل در اختیار او بگذاریم؟

وسایل زیادی لازم نیست : کاغذ، قلم مو در اندازه های متفاوت، رنگ، قیچی، چسب و… بدون هیچ موضوعی برای شروع کار. ولی در صورت امکان برای انگیزه دادن می توانید نشانه هایی در اختیارش  قرار دهید.

قضاوت نه، تشویق آری

فقط و فقط تشویق، نه قضاوت منفی، نه قضاوت مثبت. زیرا حتی با ارزش بیش از اندازه دادن به کار فرزندتان، به سرعت نقش یک هنرمند را به او القا خواهید کرد و با این کار همه احساسات طبیعی و لحظه ای او را حذف کرده و به سوی نتیجه گرایی سوق پیدا خواهد کرد.

اگر فرزند شما احساس کند مورد حمایت و تشویق شما است قطعا به تلاش هایش برای خلاقیت ادامه خواهد داد.

فرزندتان را به کاری که انجام می دهد تشویق کنید، توجه نشان دهید و در مورد آن پرسش کنید، سوال کنید چکار می کند و آن را چگونه انجام می دهد. دانش خود را به فرزندتان منتقل نکنید اما او را جهت دهید تا مثلا خودش راه حلی برای سر هم کردن، چسباندن دو قطعه به یکدیگر، خشک کردن چسباندن و ….  پیدا کند.

چیزی که مهم است این است که برای تشویق او به ادامه دادن، نشان دهید به کاری که انجام می دهد اهمیت می دهید. مثلا می توانید همه آثار او را در دید قراردهید (مثلا روی دیوار مخصوص نمایش آثار او) البته نه فقط چند تایی که از نظر شما بهتر هستند! چون اگر فقط چند اثر را انتخاب کنید یعنی در مورد آنها قضاوت کرده اید. هدف ارزش دادن به روند خلاقیت است نه نتیجه آن.

منبع الهام و انرژی بخش را در اختیارش قرار دهید

لحظاتی از وقت آزاد خود را به همراهی فرزندتان صرف بازدید از نمایشگاه نقاشی، مجسمه سازی، رفتن به کنسرت و گوش دادن به موسیقی، دیدن فیلم در سینما…  کنید. خلاقیت از طریق تماس با دیگران است که تغذیه می شود و رشد پیدا می کند. هنر، شیوه نگاه کودکان به دنیا را غنی می سازد، تخیلات هنری او را بیدار می کند به او یاد می دهد زیبایی را مشاهده کند و مانند عضو خانواده اش شود. اجازه دهید فرزندتان با ریتم خود و با اولویت های خود، کار هنرمندانه را کشف کند. به او اجازه دهید هنر را تجربه کند!

منبع: www.vaudfamille.ch